『蒼鷺』（更科源蔵 作）
『蒼鷺』（更科源蔵 作）
蝦夷榛に冬の陽があたる
凍原の上に靑い影がのびる
蒼鷺は片脚をあげ
靜かに目をとぢそして風をきく
風は葦を押して來て
又何處かへ去つて行く
耳毛かすかに震へ
寂寞の極に何が聞える
胸毛を震はす絶望の季節か
凍れる川の底流れの音か
それとも胸にどよめく蒼空への熱情か
風は吹き過ぎる
季節は移る
だが蒼鷺は動かぬ
奥の底から魂が羽搏くまで
痩せほそり風にけづられ
許さぬ枯骨となり
凍つた靑い影となり
動かぬ
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
